Hij reageerde gespeeld teleurgesteld: ‘Nog nooit? Nog nooit?’ Zijn stem schoot twee keer enkele octaven de hoogte in. Ik schudde wat gegeneerd het hoofd. ‘Heel veel andere landen, maar Jordanië nog nooit.’ Ook hij schudde zijn hoofd. Wat meewarig, alsof hij me máár wat zielig vond. ‘Jordanië staat wel op mijn bucketlist,’ verdedigde ik me. Dat was nog geeneens gelogen. ‘Toch, is het er nu niet erg gevaarlijk? Daar in het Midden-Oosten?’

Hij schudde opnieuw het hoofd, maar ditmaal oprecht verontwaardigd. De beperkte tijd die we nog hadden negeerde hij. Jordanië was groots! De koning veruit het beste wat het land overkomen was. Alle bevolkingsgroepen leefden er vreedzaam samen. Christenen, Joden, Moslims, Boeddhisten, noem maar op. En iedereen die aan de grens stond en daar anders over dacht werd door de koning onverwijld teruggestuurd. In Jordanië was alles vreedzaam. Toen hij, Hussein, achttien was vroeg er iemand welk geloof hij beleed. Hij had geen idee. Iedereen was in ieders huis welkom. Hij wandelde overal binnen. In kerken, moskeeën, tempels… Er was geen discriminatie. Geen racisme. Geen honger en geen dorst.

Waarom hij het beloofde land verliet? Ze zochten in Europa arbeiders om asbest te verwijderen. Hij wist niet hoe kwalijk die job zou zijn. Hij zou goed geld verdienen en snel weer naar Jordanië kunnen teruggaan om een gezin te stichten.

Waarom hij niet naar zijn geboorteland terugkeerde? Asbestose, mevrouw. Hij kon niet terug. Omdat hij te ziek was, en niet meer werken kon. Hij had geen longinhoud meer en geen kinderen die voor hem zouden kunnen zorgen. Nu was hij te oud.

Maar dan volgde er een grote glimlach. Hij zou zijn familie bezoeken. Zijn broers en zussen. Wat keek hij daar naar uit! Over veertien dagen vertrok hij. Een vakantie van vier weken. Elke dag zou hij me foto’s doorsturen van zijn prachtige land en haar inwoners. Ook ik keek er naar uit.

Deze week stuurde hij me een eerste foto. Het was een attest van de dokter. Hij mocht niet reizen. Ik belde hem op. De asbestose tastte niet enkel zijn longen aan. De dokter sprak van uitzaaiingen in de pancreas en lever. Zijn reis zou worden uitgesteld en niemand die hem zeggen kon hoelang…